پیشینه تحقیق و مبانی نظری تاریخچه بیمه در ایران
تاریخچه بیمه در ایران
بیمه در زبان فرانسه Assurance و در زبان انگلیسی Insurance معنا می دهد . می توان گفت که هر دو این معانی که از ریشه لاتینی secures به معنای اطمینان گرفته شده است ، اما معادل آن در پارسی را می توان برگرفته از کلمه " بیم " که همان عدم اطمینان خاطر از حصول نتیجه مطلوب می باشد دانست . فعالیت بیمه گری به سال 1552 در شهر فلورانس ایتالیا بر می گردد ، اما شرکت لویدز لندن در سده هفدهم مهم ترین اجتماع بیمه گران را تشکیل می داد و از یک قهوه خانه تا یکی از بزرگ ترین بیمه های جهان نقش ایفاء می نماید .
در سال ۱۳۱۰ خورشیدی ، فعالیت جدى میهن ما در زمینه ی بیمه آغاز شد . در این سال بود که قانون و نظام نامه ی ثبت شرکت ها در ایران به تصویب رسید و متعاقب آن بسیارى از شرکت هاى بیمه ی خارجى از جمله اینگستراخ ، آلیانس ، ایگل استار ، یورکشایر ، رویال ، ویکتوریا ، ناسیونال سویس ، فنیکس ، اتحادالوطنى و ... به تأسیس شعبه یا نمایندگى در ایران پرداختند .
گسترش فعالیت شرکت هاى بیمه ی خارجی ، مسئولان کشور را متوجه ضرورت تأسیس یک شرکت بیمه ی ایرانى کرد و دولت در شانزدهم شهریور ۱۳۱۴ شرکت سهامى بیمه ی ایران را با سرمایه ۲۰ میلیون ریال تأسیس نمود . فعالیت رسمى شرکت سهامى بیمه ی ایران از اواسط آبان ماه همان سال آغاز شد . تأسیس شرکت سهامى بیمه ی ایران ، نقطه ی عطفى در تاریخ فعالیت بیمه اى کشور به شمار مى رود زیرا از آن پس دولت با در اختیار داشتن تشکیلات اجرائى مناسب ، قادر به کنترل بازار و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه ی خارجى شد . دو سال پس از تأسیس شرکت سهامى بیمه ایران یعنى در سال ۱۳۱۶ ، ” قانون بیمه “ در ۳۶ ماده تدوین شد و به تصویب مجلس شوراى ملى رسید . پس از آن نیز مقررات دیگرى در جهت کنترل و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه از طریق الزام آن ها به واگذارى ۲۵ درصد بیمه نامه هاى صادره به صورت اتکائى اجبارى به شرکت سهامى بیمه ی ایران وضع شد ؛ در این رهگذر ، الزام به بیمه کردن کالاهاى وارداتى و صادراتى و اموال موجود در ایران و ایرانیان مقیم خارج از کشور نزد یکى از مؤسسات بیمه که در ایران به ثبت رسیده اند ، بر استحکام شرکت هاى بیمه افزود . شرکت سهامى بیمه ی ایران با حمایت دولت به فعالیت خود ادامه داد و این حمایت منجر به تقویت نقش این شرکت در بازار بیمه ی کشور و توقف تدریجى فعالیت شعب و نمایندگى هاى شرکت هاى بیمه ی خارجى شد . این روند کماکان ادامه یافت تا آنکه در سال ۱۳۳۱ بر اساس مصوبه ی هیأت دولت کلیه ی شرکت هاى بیمه ی خارجى موظف شدند براى ادامه ی فعالیت خود در ایران مبلغ ۲۵۰ هزار دلار ودیعه نزد بانک ملى ایران توزیع نمایند و پس از آن نیز منافع سالیانه خود را تا زمانى که این مبلغ به ۵۰۰ هزار دلار برسد بر آن بیفزایند . این تصمیم موجب تعطیل شدن کلیه ی نمایندگى ها و شعب شرکت هاى بیمه ی خارجى در ایران به استثناءِ دو شرکت بیمه ی ” یورکشایر
